Ako si Jhenay, Laking Tenement

Ang poster na ito ay mula sa Star Cinema

Magulo “daw” sa lugar namin. Maingay, maraming adik at kung ikaw “daw” ay dadayo dito, hindi ka na makakalabas ng buhay.  Binansagan nga itong pangalawang Tondo eh. Talamak “daw” kasi ang paggamit at pagbebenta ng droga. Nakakatakot di’ba?

Tandang-tanda ko ang bawat pagsakay ko sa taxi. Sa tuwing sinasabi ko sa drayber na ihatid ako sa amin ay tila ba nagpapalusot nalang ang mga ito para hindi ako maisakay. Madalas ganito ang sinasabi nila:

“Miss, lumipat ka nalang ng ibang taxi. Pagarahe na kasi ako eh baka hindi ako makaabot sa oras.”

O kaya naman:

“Mahirap na pumasok dyan sa lugar nyo, baka holdapin lang ako. Hindi ba’t malapit lang kayo sa Maharlika?”

At heto pa:

“Wala akong makukuhang pasahero pabalik, mag-abang ka nalang ulit ng ibang masasakyan. Malulugi kasi ako eh.”

Alam ko naman na nagdadahilan lang sila upang hindi sila mapadpad sa lugar namin. Hindi kasi maganda ang imahe na nabuo dito. In short, natatakot sila! Aminado naman ako na lahat ng “daw” na sinasabi nila ay nasaksihan ko mismong nangyari pero hindi pa rin makatarungan para sa akin na mabansagan ng ganun ang Tenement. Sa kahit saang lugar naman kasi ay may nangyayaring kaguluhan. Minsan nga kahit sa isang gwardyadong subdivision ay may mababalitaan ka pa ring krimen. Marahil ay naging mapanghusga lamang ang ibang mga tao. Ang tanging tinitignan nila ay ang masasamang pangyayari, kinalimutan nila ang mga kabutihang dala ng aming lugar. Para sa akin kasi mali ang manghusga lalo na kung hindi mo pa naman ito nakikita. Ganyan man ang tingin ng marami sa Tenement ay hindi ito nangangahulugang hindi ko na ito kayang ipagmalaki.

Panahon pa ni dating Pangulong Diosdado Macapagal nang itayo ang gusali ng Tenement. Kung titignan mo nga ito ay talagang lumang luma na. Mayroon itong pitong palapag at halos pitong-daang pamilya ang naninirahan dito. Iba’t ibang klase ng tao ang makakasalubong mo. Sa umaga asahan mong may maririnig kang sigawan o kaya naman minsan ay nagbabatuhan ng pinggan na animo’y nagsosolian na ng kandila. Marami ring bata ang nagtatakbuhan sa bawat rampa ng palapag. Para ngang sine ang lugar namin eh, may drama, comedy, horror at ang pinakamatindi sa lahat ay ang “action.” Oh diba, hindi mo na kailangang lumayo pa para makanood ng sine kasi andito na lahat ng eksena.

Tila nakasanayan ko na ang ganitong mga tagpo, dito na kasi ako nagka-isip. Minsan nga ako pa ang bida sa inaakala kong eksena sa pelikula. Pero kahit ganito ang lugar namin ay masaya kami. Marami kaming kaibigan at napakarami naming mga kapitbahay na pwedeng takbuhan. Sa totoo lang, maraming mababait na tao dito. Madalas kaming nagdadamayan kapag may unos na dumarating. Kapag may lamay nga dito ay imbitado ang lahat. Hindi mo na poproblemahin kung sino ang magpupuyat sa gabi para magbantay. Lalo na kapag may birthday, binyagan, kasalan o kahit anong okasyon na may handaan, asahan mong isang baranggay ang darating. Paano ba naman habang nagluluto ka palang amoy na amoy na ng kapitbahay ang niluluto mo dahil magkakadikit lang ang mga pinto. Dito mo lang din mararanasan na para bang isa kang artista sa sobrang dami ng bumabati sa’yo. Sa sobrang dami nga nila mapapagod ka nalang sa pagkaway. Para na kasi kaming isang malaking pamilya dito. “The more, the merrier” ika nga nila.

Maipagmamalaki ko rin na dito nagmula ang mga komedyanteng sina Michael V. At Bayani Agbayani (sabi ko sa inyo eh, masaya talaga dito sa amin). Paminsan minsan ay makikita mo pa ring dumadalaw sila dito.

Sino ba naman ang makakalimot sa pelikulang T2 (Tenement 2) ng Star Cinema, yung si Maricel Soriano at Derek Ramsay ang bida? Dito shinooting yun, marami kasing puno ng Balete dito. Perfect set ito para sa isang horror movie, kaya nga naging blockbuster hit  yun eh, pasalamat nalang sila sa Tenement!

Maraming mga kabataan dito ang nagtapos bilang doctor, abugado, guro o kaya naman ay naging pulitiko. Umasenso man sila sa buhat ay patuloy pa rin silang bumabalik.

Kilala rin sa aming lugar ang Pandesal sa Bakery ni Aling Venus. Isipin mo lahat na ng bilihin ay tumaas pero ang Pandesal nya ay piso pa rin. Saktong isang subuan ang laki nito, sakto lang din sa pisong binayad mo.

Masarap ang mga pagkaing kalye dito. Ang Siomai ni Aling Gloria, ang Ihaw-ihaw na Paa ng Manok ni Manong Anton na sobrang lambot (falls off the bone), Ang Samalamig ni Ate Gina at ang pinakamasarap sa lahat, ang Piniritong Isaw ni Kuya Tony (dahil na din siguro sa sukang sawsawan, ang sarap kasi ng timpla nya)!

Isa pang maipagmamalaki ko ay ang suporta ng buong residente sa tuwing may patimpalak na sasalihan ang isa. Asahan mo may instant fans club ka. Hakot kasi kami palagi lalo na sa mga beauty pageant at dance contest! Panalong panalo na ang pambato namin kung Audience Impact lang ang pag-uusapan.

Walang kapantay ang saya dito!

**********

Kamakailan lang ay nag-anunsiyo ang Lokal na Pamahalaan ng Taguig na kailangan na daw lisanin ang gusaling ito. Condemned na daw kasi, hindi na nya kakayanin ang isang malakas na lindol. Maaari rin daw na bigla nalang itong bumigay, marami na kasing nakikitang mga lamat sa bawat pader ng palapag dahil sa kalumaan. Delikado na para sa mga residente. Kaysa naman daw marami ang madisgrasya, mas mabuti nalang daw na ilipat kaming lahat sa isang relocation.

Nakakalungkot isispin na bilang na ang mga araw na ilalagi ko dito, lahat kasi ng magandang ala-ala ay dito nabuo. Ang pagakayat namin sa 7^th floor ng mga kalaro ko upang makita lamang ang paglanding at pagtake-off ng eroplano. Ang pagpila namin sa ibaba upang mag-igib ng tubig. Ang malalakas na sigawan at tilian, ang mga tambay, ang mga tsismosa at ang mga siga. Sila ang mamimiss ko dito, sila ang mga totoong tao na kailanma’y maaasahan ko.

Lisanin ko man ang Tenement ay siguradong hindi ko kailanman ito malilimutan. Nakaukit na kasi ang lugar na ito sa puso at pagkatao ko.

Ang sanaysay na ito ay lahok sa Saranggola Blog Awards 4

SPONSORS: